Podział metod i technik zarządzania. Charakterystyka wybranej metody.

Technika zarządzania-uznana i sprawdzona w praktyce metoda analizowania i rozwiązywania określonych problemów zarządzania.
Metoda- racjonalne i systematyczne postępowanie, które wykorzystuje się do powiedzenia lub zrobienia czegoś.
Zależność metoda-technika:

• metoda stanowi zorganizowane, systematyczne postępowanie, w którym działalność prowadzona jest w sposób zrutynizowany
• techniki to części składowe metody-sposoby postępowania, przeznaczone do określonego elementu, okresu, celu.

Podział technik zarządzania wg ich użyteczności w rozwiązywaniu danej grupy problemów.

• systematyzujące i upraszczające pracę kierowniczą (zarządzanie przez wyjątki, cele, ofensywne, przez delegowanie uprawnień, przez wyniki)
• motywacyjne (zarządzanie przez motywację, partycypację, komunikację, konflikt)
• ukierunkowane na kreatywność, (burza mózgów, metoda 66, metoda synektyczna, sztuka pytania)
• kompleksowe (harzburska, st.gallen, systemowa)

Metody:

• mierzenie czasu pracy
• badanie metod pracy( fotografia dnia, migawkowa, chronometraż)
• koordynowanie (metody graficzne)
• wartościowanie: sumaryczne, analityczne
• normowanie-metody humanizacji pracy
• analiza wartości ABC, XYZ
• heurystyczne (poszukiwanie pomysłów) -burza mózgów, metoda 66,
• reengineering
• benchmarking
• outsourcing
• lean management 
• kompleksowe zarządzanie jakością
• zarządzanie przez cele
• zarządzanie przez wyjątki
• zarządzanie wiedzą
• zarządzanie procesowe
• zarządzanie przez kompetencje
• zarządzanie konfliktem
• outplacement
• TQM
• Just in time

Just in time:

• zwiększenie efektywności i elastyczności wytwarzania
• maksymalne zmniejszenie zapasów przedprodukcyjnych i międzyoperacyjnych
• maksymalne skrócenie długości cyklu produkcyjnego
• zapobieganie marnotrawstwu
• odbywa się bez niepotrzebnego zużycia zasobów
• niski poziom zapasów wymusza ciągłą racjonalizację organizacji i sterowania produkcją
• organizacja przestrzeni produkcyjnej w taki sposób, aby skrócić do minimum odległości pomiędzy ogniwami procesu
• realizacja wyrobu z wykorzystaniem najbardziej efektywnych narzędzi, niezależnie od ich poziomu zaawansowania technicznego
• tworzenie małych gniazd produkcyjnych
• minimalizacja czasu, eliminacja pośrednich punktów składowania
• lokalizacja dostawców w pobliżu zakładu
• usprawnienie przepływu informacji
• wprowadza produkcję w niewielkich seriach
• usprawnia pracę zespołową
• zwiększa efektywność
• podnosi jakość wykonywanych dóbr
• wysoki poziom współpracy i jedności zespołu

Elementy konstrukcyjne decyzji administracyjnej

Decyzja administracyjna to podstawowa forma rozstrzygnięć organów administracji; akt rozstrzygający władczo. Jest to jednostronne rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach konkretnej osoby w indywidualnej sprawie. Akt, który rozstrzyga sprawę, co do jej istoty, w całości lub części. adresatem decyzji jest zawsze strona postępowania. Decyzja co do zasady powinna mieć formę pisemną.

Niezbędne elementy każdej decyzji administracyjnej to:

• oznaczenie organu administracji,
• data wydania,
• oznaczenie strony lub stron
• powołanie podstawy prawnej
• rozstrzygnięcie,
• uzasadnienie faktyczne i prawne,
• uzasadnienie faktyczne powinno zawierać:
• wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione
• dowody, na których się oparł
• przyczyny, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności
• uzasadnienie prawne powinno zawierać:
• wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa
• pouczenie
• czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, 
• podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji
• decyzja, w stosunku do której może być wprowadzone powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa lub skargi
• przepisy szczególne mogą określać też inne składniki, które powinna zawierać decyzja

Przykłady zadań realizowanych z zakresu turystyki na szczeblu administracji samorządowej i rządowej

System administracji publicznej w Polsce:

• administracja rządowa:
• centralna:
• prezes rady ministrów
• rada ministrów
• ministrowie
• centralne organy administracji rządowej
• terenowa:
• wojewoda i podległe mu służby
• organy administracji nie zespolonej
• administracja samorządowa:
• województwo,
• powiat, 
• gmina,
• administracja państwowa (prezydent RP, organy NIK,  Rzecznik Praw Obywatelskich)

ADMINISTRACJA RZĄDOWA CENTRALNA:

Rola rady ministrów i prezesa rady ministrów w zakresie turystyki:

• określanie kwalifikacji osób mogących realizować imprezy turystyczne,
• wskazanie miast, dla których wymagane są uprawnienia przewodnickie
• ustalanie programów szkolenia i zasad egzaminowania kandydatów na przewodników i pilotów wycieczek
• ustalanie wymagań dla poszczególnych rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich oraz trybu kontroli z tym związanej
• określenie sposobu prowadzenia ewidencji obiektów hotelarskich

turystyka jako dział administracji rządowej: ministerstwo ds. turystyki, -> departament turystyki

departament turystyki-programowanie rozwoju, kształtowanie mechanizmów prawno-ekonomicznych oraz promocja turystyki na rynku krajowym i zagranicznym

Zadania departamentu turystyki:

• realizacja zadań związanych z kreowaniem rozwoju i promocji turystyki
• opracowanie, wdrażanie i monitorowanie programów i decyzji dotyczących sektora turystyki
• prowadzenie spraw związanych z zagospodarowaniem turystycznym kraju
• prowadzenie spraw związanych z tworzeniem mechanizmów regulacji rynku turystycznego, w szczególności w zakresie rozwoju przedsiębiorczości, podnoszenia jakości oraz ochrony konsumentów usług turystycznych
• prowadzenie spraw wynikających z zadań ministra właściwego ds. turystyki określonych ustawą o usługach turystycznych
• realizacja zadań związanych z prowadzeniem badań statystycznych w zakresie turystyki
• udział w procesie tworzenia prawa wspólnotowego dotyczącego turystyki oraz prowadzenia spraw wynikających z członkostwa Polski w UE
• prowadzenie spraw dotyczących turystyki, wynikających ze współpracy międzynarodowej
• realizacja zadań dotyczących turystyki wynikająca z członkostwa Polski w instytucjach i organizacjach międzynarodowych
• programowanie oraz prowadzenie spraw w zakresie szkolenia i doskonalenia kadr zawodowych i społecznych turystyki

Administracja rządowa terenowa:

• Zadania wojewody w zakresie turystyki:
• realizuje i kontroluje postanowienia rady ministrów, a także zapewnia współdziałanie jednostek administracji rządowej (również w sprawach turystyki)
• dopasowuje do miejscowych warunków szczegółowe cele polityki rządu
• organ paszportowy ( dotyczy także obywatelstwa i cudzoziemców)
• bezpieczeństwo i porządek publiczny

Administracja samorządowa:

Zadania dla turystyki na szczeblu wojewódzkim:

• prowadzenie ewidencji działalności organizatorów i pośredników turystycznych
• zadanie zaszeregowania obiektów hotelarskich do określonego rodzaju i kategorii
• nadawanie uprawnień także językowych, pilotom wycieczek i przewodnikom turystycznym
• kontrola wszystkich wyżej wymienionych działalności
• przygotowanie strategii rozwoju województwa

W sposób pośredni wpływa na rozwój turystyki w zakresie:

• edukacja publiczna, w tym szkolnictwo wyższe
• kultura i ochrona jej dóbr
• modernizacja terenów wiejskich i zagospodarowania przestrzennego
• utrzymywanie i rozbudowa infrastruktury technicznej i społecznej o znaczeniu wojewódzkim
• działanie na rzecz ochrony środowiska i ochrony dziedzictwa kulturowego
• transport zbiorowy
• ochrona praw konsumentów

Zadania powiatu:

• wykonuje podobne zadania co gmina (opisane niżej), ale o zasięgu ponad gminnym; ustawa o usługach turystycznych nie nakłada na nie zadań o charakterze typowo turystycznym.
• zajmuje się głównie zadaniami z zakresu:
• ochrony środowiska
• kultury
• ochrony zabytków
• promocji powiatu

Zadania gminy:

• prowadzenie ewidencji pól biwakowych oraz innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie
• kontrola obiektów świadczących usługi noclegowe
• wydawanie zakazów
• prawo i możliwość udzielenia dotacji podmiotom niepublicznym
• obejmuje też sprawy:
• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami,  ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej
• wodociągów i zaopatrywania w wodę, kanalizacji i oczyszczania ścieków, utrzymanie porządku i czystości, zaopatrzenie w energię elektryczną i gaz
• lokalny transport zbiorowy
• kultura
• kultura fizyczna i turystyka, tereny rekreacyjne i urządzenia sportowe
• zieleń gminna i zadrzewienia
• porządek publiczny i bezpieczeństwo obywateli
• promocja gminy
• współpraca  z organizacjami samorządowymi, społecznością lokalną i regionalną innych państw

Zadania i funkcje Polskiej Organizacji Turystycznej

POT działa od 2000, jest to wyspecjalizowana instytucja promocyjna, odpowiedzialna za promocję Polski, jako kraju atrakcyjnego turystycznie, inicjuje, opiniuje i wspomaga plany rozwoju i modernizacji infrastruktury turystycznej, odpowiedzialna za tworzenie warunków do współpracy administracji publicznej, samorządu terytorialnego i przemysłu turystycznego, rozwija polski system informacji turystycznej w kraju i na świecie. Inicjuje powstawanie regionalnych i lokalnych organizacji turystycznych.

Departamenty POT-u i ich zadania:

• departament promocji:
• promocja Polski na rynkach zagranicznych
• departament informacji turystycznej:
• szkolenia, wydawnictwo, publikacje
• biuro strategii i analiz:
• tworzenie, koordynacja i wdrażanie strategii POT
• departament ds. funduszy unijnych
• pozyskiwanie funduszy unijnych na inwestycje
• departament współpracy regionalnej:
• promocja turystyki w kraju, współpraca z samorządami
• konkursy, czasopismo "Aktualności turystyczne"

Finansowanie: z budżetu państwa, dochody własne, dofinansowanie z UE, sponsorzy

Czynniki kształtujące popyt turystyczny

popyt turystyczny-suma dóbr turystycznych, , usług i towarów, które turyści są skłonni nabyć przy określonym poziomie cen.
podstawowe cechy popytu turystycznego:

• heterogeniczny ( niejednorodny)-co wynika z charakteru popytu, jak i z faktu, że o jego wielkości decydują czynniki wymierne i niewymierne
• występuje w budżecie jednostki w ramach wydatków wg upodobania
• wystąpienie popytu efektywnego wymaga wyższego progu dochodów niż w innych przypadkach konsumpcji
• elastyczny dochodowo (wyjątki:tur. zdrowotna, religijna)
• mobilny-udaje się do miejsca podaży
• substytucyjny 
• komplementarny, łączny
• elastyczny cenowo
• sezonowy
• uzależniony od polityki państwa

Czynniki wpływające na popyt:

• ekonomiczne
• ogólnogospodarcze, dochodowe, cenowe
• dochody obywateli
• ceny usług turystycznych
• kursy walut
• wzrost gospodarczy
• społeczno-psychologiczne
• czas wolny
• czynniki demograficzne
• czynniki industrializacyjne
• urbanizacja
• kultura
• styl życia
• motywy podróży
• podażowe
• polityka turystyczna
• transport
• dobra turystyczne
• baza noclegowa
• atrakcje turystyczne
• organizatorzy turystyczni 

Produkt turystyczny-prosty i złożony

Produkty turystyczne proste:

• usługa- przewodnictwo, usługa gastronomiczna, hotelarska, informacja turystyczna
• rzecz-przewodnik, mapa turystyczna, pamiątki, sprzęt turystyczny, płyta CD
• obiekt- zamek, kościół, zabytek techniki, pomnik przyrody, muzeum
• wydarzenie- pokaz, wystawa, wydarzenie kulturalne, sportowe, impreza masowa

Produkty turystyczne złożone:

• impreza- wycieczka, wczasy w siodle, szkoła przetrwania
• szlak- tematyczne szlaki piesze, rowerowe, kajakowe, samochodowe
• miejsce-kraj, region, województwo, powiat, gmina, miejscowość, park narodowy

Rola produktu/usługi w marketingu. Rola i znaczenie marki.

Produkt-cokolwiek co może znaleźć się na rynku, zyskać uwagę, zostać nabyte, użyte lub skonsumowane, zaspokajając czyjeś pragnienie lub potrzebę; może to być dobro materialne, usługa, miejsce, organizacja lub idea.
Klasyfikacja produktów:

• konsumpcyjny
• ze względu na właściwości fizyczne i sposób użytkowania:
• trwały, 
• nietrwały, 
• usługa
• wg rodzaju zachowań nabywczych:
• częsty zakup,
• towar problemowy,
• towar elitarny
• przemysłowy/zaopatrzeniowy
• produkty powszednie (podstawowe/impulsywne/nagłej potrzeby)
• produkty wybieralne (homogeniczne/heterogeniczne)
• produkty luksusowe
• produkty niepostrzegalne

Rola produkty:zaspokojenie potrzeb i pragnień klienta, spełnienie oczekiwań klienta, przedmiot obrotu/wymiany na rynku, środek konkurencji, wybór odpowiednich produktów powoduje,  że oferta staje się atrakcyjna, a sprzedawca wiarygodny

Produkt turystyczny-połączony rezultat atrakcji, udogodnień i usług oferowanych w miejscu docelowym; nie tylko dobra i usługi, które turysta kupuje podczas swojej podróży, ale również przeżycia i wrażenia z nią związane; postrzegany jest jako magnes przyciągający turystów z uwagi na swoją unikalność i kompleksowość.

Produkt turystyczny składa się z pięciu elementów:

1. walory i atrakcje turystyczne
2. infrastruktura i usługi
3. dostępność komunikacyjna
4. wizerunek i postrzeganie obszaru
5. cena płacona przez konsumenta

Marka-nazwa, termin, znak, symbol, wzór, rysunek lub ich kombinacja stworzona celem identyfikacji dóbr lub usług sprzedawcy lub ich grupy i wyróżnienia ich spośród konkurencji.

Funkcje marki: identyfikacyjna, promocyjna, gwarancyjna

Wyróżniki marki: wartość( dostarczana przez producenta), kultura (reprezentuje jakąś), osobowść

Koncepcja marketingu mix.

Marketing mix- zespół zintegrowanych elementów za pośrednictwem których przedsiębiorstwo oddziałuje na procesy rynkowe.
marketing mix- znajdujące się pod kontrolą przedsiębiorstwa czynniki (zmienne), które łączone są razem  po  to by  zaspokoić potrzeby i pragnienia ostatecznych nabywców

Wyróżnia się kilka koncepcji marketingu mix:
4P-Product(produkt), Price(cena), Promotion (promocja), Placement (dystrybucja)
5P-produkt, cena, promocja, dystrybucja, ludzie (people)
7P-produkt, cena, promocja, dystrybucja, ludzie, proces (process), świadectwo materialne(physical evidence)
4C-korzyści(customer value, odpowiednik produktu w koncepcji 4P-korzyści jakie wynikają z produktu dla klienta), koszt (cost, odpowiednik ceny,koszt jaki ponosi klient), wygoda nabycia (convinience-odpowiednik dystrybucji, dostępność produktu dla klienta), komunikacja(communication, odpowiednik promocji, dialog z klientem)

Objaśnienie pojęć:

• produkt-każde dobro materialne, usługa, idea, które są oferowane na rynku i zaspokajają określone potrzeby.
• cena-wartość produktu/usługi będącego przedmiotem transakcji, zgodna z oczekiwaniami kupującego i sprzedającego, określana w ujęciu monetarnym; suma pieniędzy, jaką musi wydać nabywca w związku z zakupem określonego produktu
• dystrybucja- sposób dostarczenia produktu/usługi na rynek i zaoferowanie do sprzedaży
• promocja-element mający na celu rozszerzenie znajomości produktu lub firmy wśród potencjalnych nabywców oraz skłonienia ich do zakupu poprzez proces komunikowania się z otoczeniem (reklama,PR, sprzedaż osobista)
• ludzie-personel obsługujący klientów oraz nabywcy
• proces świadczenia- możliwość oceny przez konsumenta sprawności funkcjonowania jego przebiegu; składa się na niego cała procedura świadczenia usługi- od zainteresowania klienta, poprzez informację, sprzedaż do obsługi po sprzedażowej
• świadectwo materialne- wszystkie wizualne i materialne elementy, które dla klienta stają się dowodem świadczącym o jakości wykonywanych usług (logo firmy, wyposażenie wnętrz)

Inwentaryzacja krajoznawcza: definicja, przedmiot, wnikliwość, zakres i rodzaje inwentaryzacji.

Inwentaryzacja krajoznawcza to spisywanie obiektów i walorów krajoznawczych z natury, charakteryzują ją 3 cechy: przedmiot, wnikliwość, zakres.

• Przedmiotem są obiekty i walory krajoznawcze
  • obiekt krajoznawczy to przedmiot nieruchomy interesujący ze względu na swoje wartości historyczne, religijne, naukowe, artystyczne, kulturalne, techniczne i gospodarcze.(pomniki przyrody, tablice pamiątkowe, zabytki sztuki, obiekty współczesne) 2 i więcej to zespół
• wnikliwość inwentaryzacji krajoznawczej- sposób opisu inwentaryzowanego obiektu ( waloru) w celu uchwycenia i utrwalenia jego cech charakterystycznych istotnych dla krajoznawstwa: typ, położenie, historia, rozwój, legendy, wnętrze, wymiary, stan zachowania, udostępnienie, imprezy związane
• zakres inwentaryzacji- umieszczenie jej w przestrzeni i czasie: zakres przestrzenny, (umieszczenie w podziale administracyjnym), zakres czasowy, (umieszczenie w czasie jest to okres między faktami najdawniejszymi a dniem inwentaryzacji terenowej)

Cele inwentaryzacji krajoznawczej: Aby mieć aktualny stan zasobów i obiektów w terenie (sprawdzone informacje), posiadając te informacje,-mogą być wykorzystywane w celach planistycznych-podstawa właściwego zagospodarowania turystycznego terenu, oddziaływanie społeczne i gospodarcze, cenne źródło wiadomości dla autorów publikacji krajoznawczo turystycznych, jako materiały szkoleniowe dla przewodników, organizatorów turystyki PTTK

Program inwentaryzacji krajoznawczej obejmuje:

• prace przygotowawcze
• penetrację terenu
• opracowanie zebranych materiałów
• udostępnianie i rozpowszechnanie wyników inwentaryzacji poprzez wydanie opracowań gminnych lub powiatowych, wydanie opracowań multimedialnych
• okresowa aktualizacja (5-10 lat)

Kartoteka inwentaryzacyjna- zbiór kart inwentaryzacyjnych oraz dokumentacji inwentaryzacyjnej, utrwala wyniki inwentaryzacji krajoznawczej, zgromadzone w trakcie pracy ze źródłami i w czasie penetracji terenu, każdy obekt, walor oraz zespół na oddzielnej karcie

klasyfikacja inwentaryzacyjna- sposób uszeregowania obiektów i walorów wg ich cech szczególnych i lokalizacji w terenie, ma ona za zadanie ułatwienie odszukania właściwej karty inwentaryzacyjnej; rozróżnia się klasyfikację-topograficzną, opartą na podziale administracyjnym terenu, 2 lub 3 członowe numery; rzeczową (związaną z cechami inwentaryzowanego obiektu/waloru, symbol klasyfikacji np.:1-środowisko przyrodnicze, 1.7-parki, ogrody

Koordynatorem inwentaryzacji krajozawczej jest zarząd główny PTTK

Zadania i funkcje rekreacji ruchowej dla niepełnosprawnych

Niepełnosprawność- długotrwały stan, w którym występują pewne ograniczenia w długotrwałym funkcjonowaniu człowieka. Ograniczenia te spowodowane są na skutek obniżenia sprawności funkcji fizycznych lub psychicznych. Jest to także uszkodzenie, czyli utrata lub wada psychiczna, fizjologiczna, anatomiczna struktury organizmu. Utrata może być całkowita, częściowa, trwała lub okresowa, wrodzona lub nabyta, ustabilizowana lub progresywna.

Niepełnosprawność ogranicza w większości przypadków aktywność ruchową. Potęguje tym samym biologicznie szkodliwe skutki hipokinezji. (bezczynność ruchowa). Zwiększanie aktywnośći ruchowej ludzi niepełnosprawnych stwarza naturalny bodziec przyśpieszający i wspomagający procesy odnowy, regeneracji, a nawet kompensacji funkcji niepełnosprawnego organizmu. Ruch jest bodźcem o szerokim korzystnym oddziaływaniu na organizm człowieka.

Rodzaje niepełnosprawności- zmysłowa (wzrok, słuch), intelektualna (upośledzenie umyslowe, demencja starcza), komunikacja (zaburzenia mowy, autyzm, jąkanie się ) dysfunkcja ruchu wrodzona lub nabyta, mózgowe porażenie dziecięce, choroby somatyczne-obniżona sprawność psychofizyczna (nowotwór, guz mózgu, cukrzyca)

Przyczyny- wady wrodzone, choroby przewlekłe, nagłe urazy, wypadki.

Rehabilitacja- to kompleksowe postępowanie w odniesieniu do osób niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie, które ma na celu przywrócenie pełnej lub możliwej do osiągnięcia sprawności fizycznej i psychicznej, zdolności do pracy i zarobkowania oraz zdolności do czynnego brania udziału w życiu społecznym.

W zakresie rekreacji ruchowej (terapeutycznej):

• przywrócenie sprawności uszkodzonych organów jednostki lub usprawnienia ich funkcji
• stwarza naturalny bodziec przyśpieszający i wspomagający procesy odnowy, regeneracji a nawet kompensacji funkcji niepełnosprawnego organizmu
• usówa przykre uczucie mniejszej wartości, pozwala utrzymywać kontakty społeczne, integrować ludzi niepełnosprawnych ze społeczeństwem
• umożliwia sprawdzenie swoich sił w trudnych warunkach
• wzbogacenie form terapii, środek pobudzania i zainteresowania światem
• uodparnia człowieka niepełnosprawnego na niepowodzenia, przeciwieństwa życia, pomagając przezwyciężyć lęki i kompleksy

Formy aktywnośći ruchowej: pływanie-niewidomi, niedowidzący, jazda konna (hucuły)

Bariery ograniczające udział w rekreacji

• biologiczne-stan zdrowia, poziom sprawności i wydolności fizycznej, kalectwo, urazy, wypadki, sprawność ruchowa, wiek, płeć, zdolności
• psychologiczna-wstyd, słomiany zapał, strach przed urazami, niepowodzeniami, brak silnej woli, wiary w siebie
• kulturowa- historyczny wzorzec zachowań, brak tradycji w tym zakresie, negatywne postawy do kultury fizycznej, nieodpowiednie wychowanie, nastawienie
• ekonomiczne-brak możliwości zakupu odpowiedniego sprzętu(wysokie ceny), brak infrastruktury, niski poziom warunków życia, brak środków na realizację celów(wysoki koszt usług rekreacyjnych)
• poznawcze-poziom wiedzy, stan upowszechnienia wiedzy, społeczna percepcja wiedzy
• ideologiczne- rekreacja nie jest uznawana za ważną sferę życia społecznego, brak dotacji finansowych, trudności organizacyjno programowe i prawne, niski prestiż zawodu instruktora rekreacji
• niepełnosprawni- takie ograniczenia jak: bariery urbanistyczne, architektoniczne, komunikacyjne, psychospołeczne, finansowe, informacyjne
• Wynikają one z wielu czynników zewnętrznych. Dyskryminujący stosunek otoczenia, ograniczony dostęp do infrastruktury medycznej, rehabilitacyjnej, dostęp do systemu edukacji i kultury.Czynniki indywidualne-warunki zdrowotne(upośledzenie, dysfunkcje), ograniczające funkcjonowanie jednostki, jej warunki materialne, rodzinne czy złą sytuację mieszkaniową.

Znaczenie aktywności ruchowej w fazach rozwoju ontogenetycznego:

Ontogeneza- rozwój osobniczy, rozwój jednostki.
Aktywność fizyczna-dowolna forma ruchu ciała lub jego części spowodowana przez mięśnie szkieletowe, przy którym wydatek energii przekracza wartość energii spoczynkowej. Jest niezbędna człowiekowi na każdym etapie życia, w każdej grupie wiekowej. Znaczenie ruchu zmienia się i ewoluuje wraz z wiekiem człowieka, zawsze pozostaje jednak jednym z głównych czynników warunkujących zdrowie.
Zdrowie-jest pełnią fizycznego, psychicznego i społecznego dobrostanu człowieka, a nie tylko brakiem choroby czy kalectwa. Jest wartością dzięki której, jednostka, grupa może realizować swoje aspiracje i potrzebę satysfakcji oraz zmienić się lub radzić sobie ze środowiskiem.
Rekreacja- działalność podejmowana poza obowiązkami zawodowymi, domowymi i społecznymi dla odpoczynku rozrywki i doskonalenia własnej osobowości. np.: artyzm, kolekcjonerstwo

• anafaza(do 25 roku życia)
  • ruch spełnia funkcję perspektywno-rozwijającą
  • pomaga w utworzeniu kapitału fizjologicznego-wysokiego poziomu sprawności i ogólnej wydajności organizmu ( w tym okresie organizm wytwarza nadwyżkę funkcjonalną procentującą w przyszłości)
  • przyczynia się do wyrabiania podstawowych cech motorycznych ( zwinność, zręczność, gibkość, siła)
  • determinuje wszechstronny rozwój organizmu i kształtuje prawidłową postawę ciała
  • kompensuje przeciążenia związane z nauką
  • korzystnie stymuluje rozwój fizyczny
  • korygowanie odchyleń w rozwoju fizycznym
  • kształtuje zdrowie człowieka
  • integracja w środowisku społecznymi
• mezofaza (25-65lat)
  • utrzymanie wydolności i sprawności poprzez ruch
  • ruch jako środek profilaktyczny i leczniczy
  • zapobiega chorobom cywilizacyjnym i zawodowym(metaboliczne, ukł.krążenia i ruch, nerwice i urazy)
  • pomaga w utrzymaniu homeostazy i heterostazy
  • pozwala na odreagowanie stresu, pozytywny wpływ na psychikę, zwiększa poczucie własnej wartości
  • większa odporność na zmęczenie, łatwiejsze pokonywanie wysiłków dnia codziennego
• katafaza(pow.65 roku życia)
  • ruch opóźnia procesy inwolucyjne-rozwój wsteczny, zwłaszcza w zakresie wydolności i sprawności psychofizycznej, prowadząc tym samym do odnowy życia
  • spełnia zadanie kompensacyjne i korekcyjne
  • pozwala na utrzymanie kontaktów społecznych

Struktury organizacyjno-funkcjonalne w hotelarstwie (systemy i sieci hotelowe, grupy markowe). Organizacje hotelarskie na świecie.

Powstawanie systemów i sieci hotelowych jest odpowiedzią na rosnące potrzeby rynku. Zrzeszanie się hotelarzy w różnorodnych organizacjach i działalność na coraz szerszych rynkach to efekt postępującej globalizacji.

System hotelowy- zespół obiektów hotelowych (typów hoteli) lub łańcuchów hotelowych, które:

• funkcjonują według nadrzędnej idei
• kierowane są lub nadzorowane przez centralny zarząd
• prowadzą wspólną politykę ekonomiczną lub marketing

Łańcuch hotelowy-to zespół obiektów hotelowych:

• kierowany przez centralny zarząd
• utrzymujący jednolity standard i zakres usług
• prowadzący określoną politykę ekonomiczną
• mający własny system rezerwacji miejsc noclegowych obejmujący wszystkie jednostki organizacyjne

Hotele jednego łańcucha powinny posługiwać się tym samym znakiem towarowym (logo), posiadać podobne cechy użytkowe (lokalizacja, architektura, kategoria) oraz funkcjonalność.

Organizacje hotelarskie-mają za zadanie obronę interesów właścicieli hoteli, wymianę doświadczeń oraz ujednolicanie poziomu i jakości świadczonych usług w swoich zakładach hotelarskich.

Organizacje hotelarskie uczestniczą m.in.: w ustalaniu kategoryzacji hoteli, wydają własne czasopisma, ustalają warunki współpracy z biurami podróży, zajmują się szkoleniem osób pracujących w hotelach, organizują wymianę doświadczeń z innymi krajami.

Polskie organizacje hotelarskie :

Polskie Zrzeszenie Hoteli

Polska Izba Hotelarstwa

Międzynarodowe organizacje:

IHA (International Hotel Association) Międzynarodowe zrzeszenie hoteli-

IH-RA(Międzynarodowe zrzeszenie hoteli i restauracji)

HOTREC-  Konfederacja Narodowych Organizacji Hoteli, Restauracji, Kawiarni w krajach UE

UNWTO

HO-RE-CA- Międzynarodowy Związek Krajowych Organizacji Hotelarskich, Restauracyjnych i Kawiarnianych 

Źródło:http://kierunekturystyka.blog.onet.pl/2008/10/29/polskie-i-swiatowe-organizacje-hotelarskie/ dostęp:12.07.2013

Klasyfikacja i kategoryzacja obiektów hotelarskich w Polsce.

Brak jednolitych kryteriów podziału bazy noclegowej umożliwiających porównania międzynarodowe

Jedyna międzynarodowa to system gwiazdek uwzględnia tylko jedną cechę bazy noclegowej: standard obiektu.

Standaryzacja- ma na celu uporządkowanie rynku usług hotelarskich służące:

• konsumentowi- źródło informacji o obiekcie, ułatwia właściwy wybór
• przedsiębiocy- możliwość przekazania klientowi informacji na temat działalności

Obejmuje:

• klasyfikację-podział obiektów na rodzaje w zależności od różnych cech, na przykład zakres działalności (motele, hotele), wiek, wielkość
• kategoryzacja- podział obiektów danego rodzaju na grupy według ustalonych kryteriów w celu określenia ich standardu ( minimalny poziom świadczonych usług)
• standard-zespół ustalonych norm, wzorców, wymagań i cech jakościowych wyznaczonych dla danej grupy ( maksymalny poziom świadczonych usług)

Kategoryzacji zakładów hotelarskich dokonuje się w celu:

• oddziaływania na poziom usług
• ochrona interesów konsumentów
• ułatwienie kontaktów handlowo-usługowych
• oceny poziomu usług przez porównanie stanu faktycznego w hotelu do ogólnie obowiązujących standardów.

Podstawy formalno- prawne klasyfikacji i kategoryzacji obiektów hotelarskich w Polsce

Ustawa o usługach turystycznych definiuje: pojęcie usług hotelarskich, rodzaje usług hotelarskich. Ustala w jakich obiektach mogą być świadczone usługi oraz ilość oraz sposób oznaczenia kategorii dla poszczególnych rodzajów obiektów, kompetencje w przedmiocie nadawania kategorii i prowadzenia ewidencjii obiektów, określa: obowiązki przedsiębiorców prowadzących obiekty hotelarskie w zakresie zaszeregowania obiektu do rodzaju kategorii.

Rodzaje obiektów hotelarskich:

• hotele- obiekty posiadające co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach jedno i dwuosobowych, świadczące szeroki zakres usług związany z pobytem klientów
• motele- hotele położone przy drogach, zapewniające możliwość korzystania z ułsług motoryzacyjnych i dysponujących parkingiem
• pensjonaty- obiekty posiadające co najmniej siedem pokoi, świadczące dla swoich klientów całodzienne wyżywienie
• kempingi- obiekty strzeżone, umożlliwiające nocleg w namiotach, kamperach, przyczepach, przyrządzanie posiłków, parkowanie samochodów, a także świadczące usługi związane z pobytem klientów; obiekty te mogą dodatkowo umożliwiać nocleg w domkach turystycznych lub innych obiektach stałych
• domy wycieczkowe- obiekty posiadające co najmniej 30 miejsc noclegowych, dostosowane do samoobsługi klientów oraz świadczące minimalny zakres usług związany z pobytem klientów
• schroniska młodzieżowe- obiekty zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy szlakach turystycznych, świadczące minimum usług związanych z pobytem klientów
• pola biwakowe obiekty nie strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach

ustawa określa ilość kategorii dla poszczególnych rodzajów obiektów hotelarskich oraz sposób ich oznaczenia:

-5 kategorii oznaczonych gwiazdkami dla hoteli, moteli i pensjonatów

4 kategorie oznaczone gwiazdkami dla kempingów

3 kategorie oznaczone cyframi rzymskimi dla domów wycieczkowych i schronisk młodzieżowych

marszałek województwa zajmuje się:

1. zaszeregowaniem obiektów hotelarskich
2. nadawaniem kategorii
3. prowadzeniem ewidencji
4. przed podjęciem decyzji może zwrócić się o opinię do specjalistycznych stowarzyszeń

odstępstwa od wymagań- so do wyposażenia i zakresu świadczonych usług dla obiektów hotelarskich wpisanych do rejestru zabytków lub wykazu zabytków architektury i budownictwa oraz obiektów których charakter zabytkowy jest oczywisty, jeśli spełnione zostaną następujące warunki:

1. przedsiębiorca ubiegający się o zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju i nadanie kategorii przedstawi opinię wojewódzkiego konserwatora zabytków stwierdzającą, że spełnienie wymagań bez naruszenia zabytkowego charakteru obiektu nie jest możliwe
2. odstępstwo w niewielkim stopniu obniża spełnienie wymagań określonych dla danego rodzaju i kategorii obiektu hotelarskiego, a jest zrekompensowane spełnieniem w wyższym stopniu innych wymagań
3. w materiałach informacyjnych dotyczących obiektu hotelarskiego zostanie zamieszczona informacja o zabytkowym charakterze obiektu i związanych z tym odstępstwach od wymagań co do wyposażenia i zakresu świadczonych usług.

Wymagania co do wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, w tym usług gastronomicznych dla hoteli-

• zewnętrzne elementy zagospodarowania i urządzenia- wygląd wejścia do obiektu, zagospodarowanie otoczenia budynku ( utwardzone nawierzchnie, zieleń izolacyjna i ozdobna, oświetlenie), możliwość parkowania i podjazdu przed budynkiem
• instalacje i urządzenia techniczne-wymiana powietrza, ogrzewanie, oświetlenie, komfort akustyczny, możliwość korzystania z telefonu, programów telewizyjno- radiowych, Internetu, wygodna komunikacja
• podstawowe elementy dotyczące funkcji, programu obsługowego i użytkowości obiektu, wielkość powierzchni holu recepcyjnego, wyposażenie zespołu higieniczno-sanitarnego w części ogólnodostępnej
• część mieszkalna- powierzchnia pokoi i apartamentów, wyposażenie jednostki mieszkalnej w meble i elementy uzupełniające, wyposażenie węzłów higieniczno-sanitarnych, minimalna ilość pokoi z węzłem higieniczno-sanitarnym
• oferta usług podstawowych i uzupełniających
• inne

przedsiębiorca jest zobowiązany:

uzyskać zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii przed rozpoczęciem świadczenia w nim usług hotelarskich

przedsiębiorca,który zamierza rozpocząć świadczenie usług w obiekcie hotelarskim:

• może ubiegać sie o przyznanie zaszeregowana obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii zwanej promesą
• wydaje ją na czas określony max.2 lata marszałek województwa
• w okresie jej ważności przedsiębiorca może używać nazwy rodzajowej i oznaczenia kategorii do celów informacyjnych i promocyjnych obiektu, ale nie może świadczyć usług hotelarskich

W obiektach hotelarskich powinny być umieszczone w widocznym miejscu:

1. nazwa, siedziba, adres
2. tablica określająca rodzaj i kategorię
3. informacja o przystosowaniu do obsługi osób niepełnosprawnych
4. informacja o zakresie świadczonych usług wraz z podstwowymi cenami

Na rządanie klienta powinny być udostępnione:

1. wykaz wymagań dla obiektów hotelarskich, odpowiadających rodzajowi i kategorii obiektu
2. pełny cennik usług

Usługi hotelarskie - definicja, specyficzne cechy, kryteria podziału, metody pomiaru i oceny jakości.

Usługi hotelarskie-krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep oraz świadczenie w obrębie obiektu usług z tym związanych

Cechy charakterystyczne usług hotelarskich:

• komplementarność i substytucyjność
• jedność miejsca produkcji i konsumpcji usługi
• złożoność i różnorodność usługi jako produktu
• niematerialny charakter i heterogeniczność usługi
• jednoczesność świadczenia i korzystania z usługi oraz ścisły związek usługi z osobą wykonawcy

Kryteria podziału usług hotelarskich:

1. Zakresu świadczenia:
   1. noclegowe( podstawowy rodzaj usług , w optymalnych warunkach zakres usług noclegowych nie powinien być mniejszy od zakresu usług z jakich turysta korzysta we własnym mieszkaniu
   2. gastronomiczne (podstawowe i niezbędne w hotelach wyższej kategorii, obejmujące też room service)
   3. dodatkowe-
      1. uzupełniające – uzupełnienie działalności podstawowej: toalety, telekomunikacja, depozyt bagażu, sejf, szatnia
      2. fakultatywne- do urozmaicenia pobytu gości w hotelu: rozrywkowe, rekreacyjne, basen, sauna, wynajem auta
      3. towarzyszące- nie są związane z usługami podstawowymi, ale wykonywane w hotelu na rzecz także odbiorców zewnętrznych: usługi handlowe, osobiste (kosmetyczka, fryzjer)
2. podstawowej funkcji obiektu:
   1. podstawowe (świadczenia, dla których powstał obiekt- dla wszystkich są to noclegowe i gastronomiczne)
      1. motel:parking, serwis samochodowy,
      2. pensjonat:całodzienne wyżywienie
      3. dom wycieczkowy: drobne naprawy sprzętu sportowego i turystycznego
      4. schronisko: możliwość przygotowywania posiłków we własnym zakresie
      5. uzdrowisko: świadczenie usług leczniczych
   2. dodatkowe
3. charakteru zaspokajanych potrzeb
   1. usługi zaspokajające codzienne potrzeby gości
   2. usługi zaspokajające codzienne potrzeby powstające w nowym, tymczasowym miejscu pobytu (usługi informacyjne)
   3. podmiot obsługi:
      1. rzeczy (usługi naprawcze, parking)
      2. osoby (nocleg i wyżywienie)
      3. osobowości (usługi rozrywkowe i rekreacyjne)
   4. Odpłatność:
      1. mają swoją cenę, pozostałe usługi, nie ujęte indywidualnie
4. badanie jakości usług hotelarskich:
   1. metody badawcze umożliwiające zbadanie oczekiwań klienta w stosunku do produktu/usługi to między innymi
      1. metoda ankietowania
      2. badanie zachowań
      3. metoda wywiadów
      4. zadawanie pytań mających bezpośredni kontakt z klientem (wykorzystywanie doświadczeń pracowników)

Szczególne formy wyróżnienia i ochrony walorów turystycznych polski

Formy ochrony zabytków:

światowe dziedzictwo UNESCO

pomniki historii

rejestr zabytków

ochrona stanowisk archeologicznych

parki kultury

gminne programy opieki nad zabytkami

ochrona przyrody:parki narodowe, parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody, natura 2000,

Podział i charakterystyka walorów turystycznych Polski

Walory wypoczynkowe:

1. walory widokowe krajobrazu (im większe zróżnicowanie wysokości tym ładniej) -strefa pojezierzy (mazury), strefa nizin (puszcza knyszyńska, białowieska), strefa wyżyn (krakowsko-częstochowska, góry świętokrzyskie), strefa górska (Karkonosze, Tatry)
2. walory wodne-przydatność do kąpieli i sportów wodnych: wody I i II klasy czystości, szlaki wodne (Krutynia, kanał elbląski, augustowski); akweny o znaczeniu międzynarodowym (wielkie jeziora mazurskie, zalew wiślany);wędkarstwo (wielkie jeziora mazurskie, rejon iławski)
3. walory narciarskie: pora śnieżna >140 dni w roku, różnice wzniesień >400 m: Karkonosze  Beskid śląski, Beskid żywiecki, babia góra, Tatry, Gorce
4. walory uzdrowiskowe- występowanie odpowiedniego klimatu i wód mineralnych (Polanica zdrój, Duszniki zdrój)

Walory krajoznawcze:

1. walory przyrodnicze:
   1. ukształtowane bez ingerencji człowieka:
      1. osobliwości fauny i flory-rezerwat Cisy Staropolskie w Wierzchlasie, rezerwat żubrów w Puszczy Białowieskiej
      2. Skałki i grupy skał-Jura krakowsko-częstochowska (maczuga herkulesa, ogrodzieniec, ) Sudety (góry stołowe -szczeliniec) Karpaty(skamieniałe miasto)
      3. Wąwozy doliny i przełomy rzeczne-wąwozy (wysokogórskie, krasowe, lessowe); doliny (Kościeliska, Prądnika); przełomy rzeczne(Dunajec)
      4. Wodospady, źródła i wywierzyska-wodogrzmoty Mickiewicza, wielka siklawa, źródło Wisły  wywierzyska:niebieskie źródła
      5. jaskinie i groty:wielka śnieżna, niedźwiedzia, raj, Wieliczka
      6. głazy narzutowe i głazowiska -głaz trygława, fuledzki róg (głazowiska)
      7. inne obiekty geologiczne: jeziora wysokogórskie (morskie oko), wydmy, rezerwaty geologiczne
   2. obiekty utworzone przez człowieka
      1. muzea i zbiory przyrodnicze -akwarium w Gdyni, muzeum ziemi w warszawie, muzea parków narodowych, muzealne placówki naukowe (sggw w rogowie)
      2. parki zabytkowe:park łazienkowski, park w Wilanowie, ogród japoński we Wrocławiu
      3. ogrody botaniczne: Kraków, Wrocław, Warszawa, palmiarnie, arboreta
      4. ogrody zoologiczne: Wrocław, Poznań, Gdańsk, Warszawa
   3. Obiekty, w których człowiek wpływa na charakter i znaczenie waloru:
      1. Punkty widokowe-babia góra, rysy, Gubałówka
      2. Parki narodowe-rezerwaty, pomniki przyrody itp
      3. Parki krajobrazowe
2. Walor kulturowe:
   1. muzea i rezerwaty archeologiczne-Biskupin, ostrów lednicki
   2. muzea etnograficzne, skanseny i ośrodki twórczości ludowej-Wdzydze -muzeum kaszubskie, kluki-zagroda słowińska, Podhale i budownictwa- Gdańsk, poznań, Toruń, warszawa
   3. muzea sztuki i zbiory artystyczne-Puławy, Kraków, Łańcut
   4. muzea biograficzne-żelazowa wola, Toruń, Wadowice
   5. muzea specjalistyczne, obiekty unikatowe- Duszniki zdrój, Pobiedziska
   6. obiekty historyczno-wojskowe- MRU, Modlin, Westerplatte
   7. miejsca i muzea martyrologii-Auschwitz, Treblinka, Majdanek
   8. zabytki działalności gospodarczej i techniki-Bóbrka, Wieliczka, Duszniki zdrój
   9. współczesne imprezy kulturalne-jarmark dominikański, festiwal wikingów,
   10. miejsca pielgrzymkowe-Częstochowa, Licheń, św. lipka

Walory specjalistyczne:

Walory żeglarskie i kajakowe: Poprad, Dunajec, Krutynia, wielkie jeziora mazurskie

walory wędkarskie:region słowiński (jezioro bukowo, jamno, wicko), łowiska płatne

walory myśliwskie:pn-wsch, pojezierza, Bieszczady: obfitość zwierzyny płowej, dzików, lisów, ptactwa

walory jeździeckie: Janów podlaski, Sieraków, Książ

walory wspinaczkowe: Tatry, Sudety, jura krak-cze

walory speleologiczne: Tatry zachodnie, Sudety, góry świętokrzyskie

Czynniki kształtujące atrakcyjność turystyczną regionu

O atrakcyjności turystycznej decydują trzy czynniki:

1. ranga walorów turystycznych
2. dostępność komunikacyjna
3. zdolność obsługowa urządzeń turystycznych

Walory turystyczne-

wypoczynkowe- służą regeneracji sił fizycznych i psychicznych

krajoznawcze-przyrodnicze i antropogeniczne,

specjalistyczne-cechy i elementy środowiska przyrodniczego, które umożliwiają uprawianie kwalifikowanych form turystyki

Dostępność komunikacyjna-możliwość dojazdu środkami komunikacji do celu podjętej podróży.

Istniejąca sieć połączeń komunikacyjnych między miejscem stałego zamieszkania turysty a celem jego podróży

system połączeń komunikacyjnych, szlaków i wyciągów turystycznych, umożliwiających turyście odbywanie wycieczek w obrębie wybranego regionu turystycznego do określonych miejsc

Zdolność obsługowa-zagospodarowanie turystyczne-zespół obiektów i urządzeń stanowiących wyposażenie określonego terenu, umożliwiających zaspokojenie potrzeb ruchu turystycznego

Elementy zagospodarowania:

• baza komunikacyjna
• baza noclegowa
• baza gastronomiczna
• baza towarzysząca

Miernikiem zagospodarowania jest baza noclegowa.

Malarstwo XIX i XX wieku, różnice i podobieństwa formy, tematyki i techniki malarskiej.

Romantyzm- zamaszyste pociągnięcia pędzla, burzliwa i dramatyczna tematyka zaakcentowanie osobowości artysty. Wielkie ekspresyjne płótna dotyczące wydarzeń politycznych oraz dynamiczne pejzaże.

Realizm-naturalizm, przedstawianie zwykłych ludzi, pogrążonych w codziennej , męczącej pracy, żniwiarzy, kamieniarzy, robotników. Paleta ciemna i stonowana

symbolizm i prerafaelici-mitologia, biblia, symbole w sztuce

impresjonizm- światło i kolor, plamy światła, szybkie pociągnięcia pędzla, zapisywanie chwilowego wrażenia-impresji, duże ilości plamek z odległości tworzące obraz

ekspresjonizm,fowizm, postimpresjonizm- osobowość artysty, psychika. Żywe, zniekształcone formy, liczne przedstawienia śmierci i cierpienia oraz samotności. Paul cezanne, cincent can gogh

kubizm i abstrakcjonizm- geometria, trójwymiarowość obiektów, abstrakcja-barwne plamy,

surrealizm i dadaizm- świat rzeczy nieistniejących, znane przedmioty w nietypowych okolicznościach lub o zmienionych właściwościach. Dadaizm- wprowadzanie nonsensu

pop-art- inspiracje kulturą popularną, popularne opakowania, zdjęcia sławnych ludzi, reklamy

op-art- sztuka optyczna, abstrakcja, złudzenia optyczne

Detal w architekturze.Forma i funkcja w poszczególnych stylach architektonicznych.

Detal-mało istotny element, nie widoczny na pierwszy rzut oka szczegół, niezauważalny drobiazg. W architekturze nadaje niepowtarzalny charakter każdej budowli, przeważnie stanowi element zdobiący elewację.

Sztuka romańska-nie odgrywał zbyt dużej roli. budowle o charakterze obronnym. Głównie na zdobionych głowicach kolumn i rzeźbionych portalach.

Gotyk- witraże, bogato zdobione portale, zdobione szczyty, rozety, motywy dekoracyjne i figuralne, rzeźby i sceny biblijne.

Renesans-formy antyczne, balustrady i loggie, boniowanie, attyki,

barok-bogata ornamentyka, dynamizm form rzeźbiarskich, kartusze (ozdobne obramowania, np. napisów bądź herbów), girlandy, festony oraz sztukaterie.

Klasycyzm- oszczędne zdobnictwo, antyczne motywy, wieńce, wazony, tarcze.

Modernizm- funkcjonalność i użyteczność budynku, a nie wygląd.

Postmodernizm- oryginalne materiały i bryła, świadoma dekoracja

Kanon estetyki starożytnych Greków i jej wpływ na architekturę nowożytną.

Starożytna Grecja jest jedną z kolebek cywilizacji Europy i Basenu Morza Śródziemnego. Jest także inspiracją dla wszystkich państw i narodów pozostających w obszarze kulturowym zachodu. Starożytni grecy ustalili kanon estetyki, piękna, literatury, architektury i rzeźby, który poprzez jego dalsze przetworzenia w okresie starożytnego Cesarstwa Rzymskiego, podczas złotego wieku kultury islamu i dzięki epoce renesansu, pozostaje aktualny do dziś. Filozofia starożytnej grecji i jej myśl polityczna także pozostają wzorem dla dzisiejszych państw i ich instytucji. Ze starożytnej grecji odziedziczyliśmy też systemy filozoficzne, dzięki którym przez wieki rozwijała się nauka i sposób opisywania świata.

Charakterystyczne style architektoniczne rozwinięte przez starożytnych greków do dziś wyznaczają standardy estetyki przyjęte przez starożytny rzym poprzez neoklasycystyczne pozostają chętnie wykorzystywane przez architektów. Masywny styl dorycki wewolułował w bardziej lekki styl joński, by wreszcie ustąpić ozdobnemu stylowi korynckiemu. Prostokątne i otoczone kolumnadą, posiadające trójkątny fronton świątynie starogreckie z marmuru lub wapienia do dziś wyznaczają kanon architektury klasycznej. Starożytni grecy wynaleźli też łuk, który w pełni stosowany był dopiero w okresie rzymskim dzięki udoskonaleniu technik budowniczych i odkryciu nowych materiałów.